مصدق پیشوای راستین نهضت ملی ایران

مصدق پیشوای راستین نهضت ملی ایران از بستر بیماری به دادگاه نظامی شاه احضار میشود.

مصدق در دادگاه شاه میگوید:

ﺁﺭﯼ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻦ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺴﯿﺎﺭﺑﺰﺭﮒ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻠﯽ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ﻭ ﺑﺴﺎﻁ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﻔﻮﺫ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻋﻈﯿﻢﺗﺮﯾﻦ ﺍﻣﭙﺮﺍﺗﻮﺭﯼﻫﺎﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺑﺮﭼﯿﺪﻩﺍﻡ ﻭ ﭘﻨﺠﻪﺩﺭﭘﻨﺠﻪ ﻣﺨﻮﻑﺗﺮﯾﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎﯼ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﯼ ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﻭ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﺩﺭﺍﻓﮑﻨﺪﻩﺍﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻗﯿﻤﺖ ﺍﺯﺑﯿﻦﺭﻓﺘﻦ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﺍﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻗﯿﻤﺖ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻋﺮﺽ ﻭ ﻣﺎﻟﻢ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﺗﻮﻓﯿﻖ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺖ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﯾﻦ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺑﺴﺎﻁ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻭﺣﺸﺖﺍﻧﮕﯿﺰ ﺭﺍ ﺩﺭﻧﻮﺭﺩﻡ . ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺎﯾﻪ ﻋﺒﺮﺕ ﻣﺮﺩﺍﻧﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﺗﯿﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﺩﺭﺻﺪﺩ ﮔﺴﯿﺨﺘﻦ ﺯﻧﺠﯿﺮ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﻭ ﺑﺮﺩﮔﯽ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ ﺑﺮﺁﯾﻨﺪ ...

دکتر محمد مصدق (شیر پیر)

مهدی اخوان ثالث در مورد دکتر مصدق

ﺩﯾﺮﯼ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﺩﻟﯿﺮﯼ....... ﺩﺭ ﺻﻒ ﮐﺎﺭﺯﺍﺭ ﻧﯿﺎﻣﺪ
------------------------------------
ﺯﻧﺪﻩ ﯾﺎﺩ ﻣﻬﺪﯼ ﺍﺧﻮﺍﻥ ﺛﺎﻟﺚ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﮕﻮﯾﯽ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﯿﺎﻥ ﻣﯿﺪﺍﺭﺩ :
ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻧﺪﻩ ﯾﺎﺩ ﺩﮐﺘﺮ ﻣﺼﺪّﻕ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ . ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻫﺎ ـ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۳۵ ـ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺍﺳﻢ ﻣﺼﺪّﻕ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﯼ؛ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺷﻌﺮ ﻧﻮﺷﺘﻢ : ﺑﺮﺍﯼ ﭘﯿﺮ ﻣﺤﻤّﺪ ﺍﺣﻤﺪﺁﺑﺎﺩﯼ .
ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻣﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻣﺤﮑﻮﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺯﺭﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻮﺍﺧﻮﺭﯼ ﻣﯽ ﺑﺮﺩﻧﺪ ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺣﺼﺎﺭ ﺳﯿﻤﯽ ﺧﺎﺹ ﻭ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻗﺪﻡ ﻣﯽ ﺯﺩ؛ ﻣﺜﻞ ﺷﯿﺮﯼ ﺩﺭﻭﻥ ﻗﻔﺲ . ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﮔﻔﺘﻢ :
ﺩﯾــﺪﯼ ﺩﻻ ، ﮐــﻪ ﯾــﺎﺭ ﻧـﯿـــﺎﻣــﺪ
ﮔـــﺮﺩ ﺁﻣــﺪ ﻭ ﺳــﻮﺍﺭ ﻧــﯿــﺎﻣــﺪ
ﺑﮕﺪﺍﺧﺖ ﺷﻤﻊ ﻭ ﺳﻮﺧﺖ ﺳﺮﺍﭘـﺎﯼ
ﻭ ﺁﻥ ﺻـﺒــﺢ ﺯﺭﻧـﮕـــﺎﺭ ﻧـﯿــﺎﻣــﺪ
ﺁﺭﺍﺳــﺘـﯿــﻢ ﺧـﺎﻧــﻪ ﻭ ﺧـــﻮﺍﻥ ﺭﺍ
ﻭ ﺁﻥ ﺿـﯿـﻒ ﻧـﺎﻣــﺪﺍﺭ ﻧـﯿــﺎﻣــﺪ
ﺩﻝ ﺭﺍ ﻭ ﺷــــﻮﻕ ﺭﺍ ﻭ ﺗـــــﻮﺍﻥ ﺭﺍ
ﻏﻢ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﻏﻤﮕـﺴــﺎﺭ ﻧـﯿــﺎﻣــﺪ
ﺁﻥ ﮐﺎﺥ ﻫـﺎ ﺯ ﭘـﺎﯾـﻪ ﻓـﺮﻭ ﺭﯾــﺨﺖ
ﻭﺍﻥ ﮐــﺮﺩﻩ ﻫـﺎ ﺑـﮑـﺎﺭ ﻧــﯿــﺎﻣــﺪ
ﺳﻮﺯﺩ ﺩﻟــﻢ ﺑـﻪ ﺭﻧـﺞ ﻭ ﺷـﮑـﯿـﺒﺖ
ﺍﯼ ﺑـﺎﻏـﺒــﺎﻥ ﺑــﻬــﺎﺭ ﻧــﯿــﺎﻣــﺪ
ﺑﺸﮑﻔﺖ ﺑﺲ ﺷـﮑـﻮﻓﻪ ﻭ ﭘـﮋﻣـﺮﺩ
ﺍﻣـّﺎ ﮔـﻠــﯽ ﺑــﻪ ﺑــﺎﺭ ﻧـﯿـــﺎﻣــﺪ
ﺧﻮﺷـﯿﺪ ﭼﺸـﻢ ﭼﺸـﻤـﻪ ﻭ ﺩﯾـﮕـﺮ
ﺁﺑــﯽ ﺑــﻪ ﺟــﻮﯾــﺒــﺎﺭ ﻧـﯿــﺎﻣــﺪ
ﺍﯼ ﺷـﯿـﺮ ﭘـﯿـﺮ ﺑﺴـﺘـﻪ ﺑـﻪ ﺯﻧﺠﯿـﺮ
ﮐﺰ ﺑـﻨـﺪﺕ ﺍﯾــﭻ ﻋــﺎﺭ ﻧـﯿــﺎﻣــﺪ
ﺳـﻮﺩﺕ ﺣـﺼـﺎﺭ ﻭ ﭘـﯿـﮏ ﻧـﺠـﺎﺗﯽ
ﺳـﻮﯼ ﺗـﻮ ﻭ ﺁﻥ ﺣـﺼﺎﺭ ﻧـﯿـﺎﻣــﺪ
ﺯﯼ ﺗـﺸـﻨــﻪ ﮐﺸـﺘـﮕـﺎﻩ ﻧﺠﯿـﺒـﺖ
ﺟــﺰ ﺍﺑـــﺮ ﺯﻫــﺮ ﺑــﺎﺭ ﻧــﯿــﺎﻣــﺪ
ﯾـﮑــّﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻗـﻮﺍﻓـﻞ ﭘـــﺮ ﺑــﺎ -
- ﺭﺍﻥ ﮔـﻬـــﺮ ﻧـﺜــــﺎﺭ ﻧـﯿـــﺎﻣــﺪ
ﺍﯼ ﻧـــــﺎﺩﺭ ﻧــــــﻮﺍﺩﺭ ﺍﯾــــــّﺎﻡ
ﮐﺖ ﻓــﺮّ ﻭ ﺑـﺨـﺖ ﯾـﺎﺭ ﻧـﯿــﺎﻣــﺪ
ﺩﯾﺮﯼ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﭼـﻮﻥ ﺗـﻮ ﺩﻟـﯿـﺮﯼ
ﺩﺭ ﺻـــﻒّ ﮐــــﺎﺭﺯﺍﺭ ﻧـﯿـــﺎﻣــﺪ
ﺍﻓﺴـﻮﺱ ﮐـﺎﻥ ﺳﻔـﺎﯾــﻦ ﺣـــﺮّﯼ
ﺯﯼ ﺳـــﺎﺣـــﻞ ﻗــﺮﺍﺭ ﻧــﯿــﺎﻣــﺪ
ﻭﺍﻥ ﺭﻧـﺞ ﺑـﯽ ﺣﺴـﺎﺏ ﺗــﻮ، ﺩﺭﺩﺍﮎ
ﭼـﻮﻥ ﻫـﯿـﭻ ﺩﺭ ﺷﻤـﺎﺭ ﻧــﯿــﺎﻣــﺪ
ﻭﺯ ﺳـﻔـﻠـﻪ ﯾـﺎﻭﺭﺍﻥ ﺗـﻮ ﺩﺭ ﺟـﻨــﮓ
ﮐــﺎﺭﯼ ﺑــﺠــﺰ ﻓـــﺮﺍﺭ ﻧــﯿــﺎﻣــﺪ
ﻣﻦ ﺩﺍﻧﻢ ﻭ ﺩﻟﺖ، ﮐـﻪ ﻏﻤﺎﻥ ﭼـﻨﺪ
ﺁﻣــﺪ ، ﻭﺭ ﺁﺷــﮑـــﺎﺭ ﻧـﯿــﺎﻣــﺪ
ﭼﻨﺪﺍﻧﮑـﻪ ﻏـﻢ ﺑـﻪ ﺟﺎﻥ ﺗـﻮ ﺑـﺎﺭﯾﺪ
ﺑـﺎﺭﺍﻥ ﺑــﻪ ﮐــﻮﻫـﺴﺎﺭ ﻧـﯿــﺎﻣــﺪ